“...Хэлхийсэн цувтай, донхойсон бүрх малгайтай, дөч эргэм насны эр ялааны авгалдай шиг олон дэд эрдэмтнийг төрүүлж байдаг эрдэм шинжилгээний төвийн хаалгаар орж ирлээ. Босго алхмагц өөрийн эрхгүй зог тусав. Өргөн хонгил даган олон хүний урт дараалал хөвөрчээ. Ямар нэгэн эмгэн андуураад наашаа орчихсон бол...

-Энд сүү гарч байх шив дээ гэж дуу алдахаар, залуухан хүүхнүүд бол “гадаадын гутал гарч байна” гэж нүд нь том болон харилцах утасны зүг гүйж нөхрийнхөө чихнээс хонх уяхаар байв.” 

“...Урагш духдуулсхийн тавьсан хэлбэр муутай донхгор бүрх малгайг нь харвал дунд зэргийн албан хаагч тэгэхдээ тоо бүртгэгчээс хэтрэхгүй болов уу гэмээр байв. Товч нь ханзарсан хэлхгэр цуваар нь аж ахуйн нярав, хоншоор нь шавар болсон лоохгор шаахайгаар нь бохирын засварчин гэж болмоор. “

“...Урт чихнийхээ буянаар Гаваа баривчилгын тухай урьдчилан сонссон тул шар жанчаа тайлан нүгэл хилэнцээс ч айлгүй бараан доогуураа чихэв. Шилж сонгож байх цаг хаана байх вэ, түргэн бүтэхийг бодож царай муутай, хялардуу нүдтэй, хазгардуу явдалтай дүйнгэдүүхэн эмэгтэйтэй яаран сандран гэрлэв.”

“...Өрх гэрээ барьж нүгэлт хар гөрөөчний шинж орохын тулд хананаасаа буу хүртэл зүүлээ. Бурхны шавийн шинж оруулдагт нь бахархдаг байсан халзан толгой нь өөрийг нь илчилмээр оргиод байсанд арай л элэг наасангүй. Гэрт гадаагүй малгайтай явах болж богино  хугацаанд зүсээ хувиргаж чадсанаар амьд үлджээ.” 

“...Бүртгэлийг цэвэр нямбай хөтлөхийн ач холбогдол” гэсэн нэгэн сэдэвт зохиол биччихээд эрдэм шинжилгээний төвийн доод давхарт дараалалд зогсож байхдаа танилцаж билээ.”

“...Эрдэм шинжилгээний төвийн захирал өөрөө түүхийн багшийн мэргэжилтэй боловч, хөдөө аж ахуйг удирдах газар, холбоо, биеийн тамирыг зөвлөл, соёлын хэлтэс зэрэг олон газарт дарга хийж байгаад “Хөгжлийн шат дамжлага” сэдвээр зэрэг хамгаалжээ. Тэгээд эрдэмтэн болсныхоо дараахнаас эхлээд эрдэм шинжилгээний төвийн захирлаар ажиллах болжээ.” 

 “...Өнөөдөр миний баруун нүдний дээд зовхи байн байн татаад байсан юм аа.” 

“...Тэртээ баруун жигүүрт л “Онцгой нээлтийн хэлтэс” гэсэн хаяг дүүжлээстэй харагдав. Хаалгыг нь татвал арвайн тал шиг том хүлээх өрөө рүү орчхов.” 

“...Сууцанд орсны дараахан хаашаа л харна дорнодын тал шиг ханхайж байсан бол хөргөгч, диван, телевизор, хивс ээлж дараалан нэмэгдсээр цаашид энэ хэвээр үргэлжлэх юм бол суух газар олдохгүй янзтай.”

“...Эвгүй л хөдөлбөл энд тэндээс эвэртэй чөтгөр гараад ирэх гэж байгаа юм шиг тэнд байсан хүмүүс салхинд дэрвэгэнэх даавуунаас хүртэл дав дув хийн цочно.”

“...Одоо тэнгэрт тулсан хэрүүл болно.” 

“...Хэлж болдоггүй, сургаж болдоггүй амьтантай учирчхаад яадгаа барж байтал лабораторийн шинжилгээ гэнэт номын дагуу гарах болов. Тэнгэрийн нар баруун талаас гараад ирэх шиг л болсон билээ.” 

“...Өглөө нь Оюут яаман дээр очсон боловч сайдтай уулзана гэдэг тэнгэрийн солонго барьж авахаас дутуугүй эд байлаа.” 

“...Хэчнээн ч жил онцгой нээлт бүртгэж авах гэж хүлээлээ. Даанч наашаа орж ирэх хүн гардаггүйг байлаа. Тэгсэн мөртөө доод давхруудаар адуу хураасан юм шиг багшраад ж байдаг байв. 

“...Тавиад жилийн өмнө гуулин данх шиг тэргүүнтэй Гаваа ламтан амьдарч байлаа.”

“...Хоёр байхаараа хоорондоо булууны яс булаалдаж, хоёр ишиг хоорондоо мөргөлддөг шиг сүсэгтэн олныхоо дэнлүү болж үлдсэн бурхны хоёр шавь бие биетэйгээ мөчөөрхөөд байв.”

”... Нөгөө лам нь салхидсан тэмээ шиг өндөр гоохгор Жива. Хийддээ хурж суугаад баригдаж чийчаанд ачигдан, бараг  л хагас өдөр тэвшнийх нь зүүн буланд гадас гозойлгосон аятай хөдөлгөөнгүй суув. Харин тэр чийчаан нь мөддөө хөдлөх янзгүйд сүүлдээ тэвчээр алдаж ном судраа янзлалгүй явбал сүнс нь хоргодоод баймаар санагдлаа. “

“...Гашуун нясуун юманд дуртай ламтан хэдэн тагш хүртээд царай нь хоёр жил гаруйхны тэртээ эгэлдрэглэж явсан жанч шиг нь улаан ягаан болчхоод сайхан зан нь хөдлөн ганцаараа байгаа хэр нь ийшээ ч харсан инээд алдан, тийшээ ч харсан инээд алдан суутал хаалга сэвхийн нээгдэж хол саахалтын Хандаа ороод иржээ. Чавга шиг улаан царайлсан ламыг хараад уухаараа бурхан номын хүн биш, буг чөтгөрийн хамаатан аятай болдгийг гадарлах бүсгүй хирдхийсэн ч буцаад  гарч чадсангүй.”

..Тэдний цээжин дээр нь байсан чулууг аваад хаях шиг болжээ.”

“...Тэгээд ч “Би нээлт хийлээ” гээд ороод ирэхэд нь жигтэйхэн баярлатал ийм хачин үг хэлсэн тул хөөрсөн сэтгэл нь дэвэрч тогооны амсарт тулсан сүүн дээр ус хийсэн аятай намдав.” 

“...Танхай этгээд орж ирж гэж санан шүдлэн ишигний ч бяргүйгээ мартан гараас нь шүүрч,...” 

“...Айлын гадаа үлий сахисан сар шиг байх эзгүй талд өлсөж цангахаас нэг их дээрдэх юмгүй. “

“...Харин Тэмүүлэн чигээрээ зантай бүсгүй, “Ялимгүй гомдлоос болоод олон жил хүлээсэн хүнээ усанд хаясан чулуу шиг алдчихвал яана” гэж айхдаа дахиад л хойноос нь хөөв.”

“...Намайг нэг аманцар шар авгайн туслахаар сар ажиллууллаа.” 

“...Дараагийн хаалгыг тогштол толгойдоо ойн цоорхой шиг гялаантай шамбигар хүн тогдос гээд гараад ирлээ.” 

“...Их сургууль төгсөөд хүнсний үйлдвэрийн ерөнхий инженер болсныхоо дараахан үйлдвэрлэлийн дамжлагыг өөрчлөх санал гаргасан нь гэр ажил хоёрын хооронд гинжтэй нохой шиг нааш цааш холхиж байхын эхлэл болсон гэвэл хилсдэхгүй болов уу?” 

 “...Лабораторийн эрхлэгч тортны чимэглэл шиг эмзэгхэн цагаан хүүхэн:...” 

“...Тэр хүүхнийг шинжилгээний ажилд сургахаас ойн баавгайг циркт тоглуулах нь хамаагүй хялбар янзтай. Туялзсан сүмбэн цагаан хуруутай мөртөө тэдгээрийнх нь хөдлөх нь хөшүүн гэж жигтэйхэн.” .

“...Нөхрийгөө бол өлгийтэй хүүхэд маллаж байгаа юм шиг л халамжилна.” 

“...Саарал костюм пиджактай, үзүүр нь шөвийсөн хутга шиг хамартай тэр хүнийг хараад цэлмэг тэнгэрт гэнэтхэн хар үүл гарах шиг болов.” 

“...Нөгөө сүртэй Нохойхүү түүний өмнө туулай шиг хярав...Нохойхүү давхийн цочив. Зүрхэн өөд нь үзүүртэй юмаар чичээд авах шиг л боллоо.” 

“...Тэгээд хусмаа чамласан хүүхэд шиг амьтан даргыгаа даган явлаа.”

“...Дүрээрээгийн эцэг Тойвынх хотод орж ирээд уснаас гаргаад хаячихсан жараахайтай л адил болов." 

 “...Уулзахаасаа зүрх алдан буцаад явчихаа шахав.” 

“...Амьжиргаа нь овоо дээшилтэл заавал нэг юм доголдож байх учиртай юм шиг хөлсөлж суудаг өнөө шавар тагз нь газарт оров. Чухам л үүрээ хөндүүлсэн шоргоолж шиг боллоо.” 

“...Гэтэл хүнсний үйлдвэрийн дарга маань Нохойхүү төлөөлөгчийг сүүдэр шиг дагаж явсан Тоодгор байлаа.” 

“...Даанч онолын бага хурал зэрэгт үг хэлэх явдал хааяа гарахад Оюутын мэдлэг чадвар глюкоз хийх шиг хэрэг болдгийг санав” 

“...Тоодгорын нуруугаар хүйт оргиж,...” 

“...Юун малчдын баяр! Юун цагаан сар ! Энэ чинь удирдагчаа нас барчхаад байгаа эмгэнэлт явдлыг эс тоон баяр наадам баяр наадам зохион байгуулж байгаа улс төрийн адал балмад явдал мөн гэхэд нэгдлийн хариуцлагатай хүмүүсийн зүрхэнд шар ус хурлаа.” 

“...Гаваагаа муулж Жива: -Архи авгай хоёрт толгойгоо мэдүүлсэн тийм ч лам байдаггүй байх аа. Ханандаа буу зүүчихсэн мөртөө маань уншиж суудаг. Чөтгөрийг буудаж дарах юм болов уу? гэж толгой  сэгсэрнэ. Нөгөө нь болохоор... 

-Шар шувуу шиг хад сахиж, эрээн цаасаар оготно шиг хөеө хураасан амьтан гэж зэвүүрхэнэ.”

“...Тийм ээ би хэлтсийн эрхлэгч гэдэг том сэтэртэй”  

“...Хэлтсийн даргагүй захирал байна гэдэг далавчгүй шувуутай л адил гэсэн үг.” 

“...Тэртээ тэнгэрт алтан наран хөх торгон дээлийн энгэр дахь одон адил гялалзана.”

“...Тэгээд жаахан тайвширч болсон явдлыг сонссоныхоо дараа “Хүрэн морио хүний тогоо тосолчхоод байхад холдоогүй ойрхон байна” гэж худал мэргэлж хүүгээ явуулсандаа уур нь хүрч “Энэ муу цайчихсан шоог хаяя” гэж чулууджээ.” 

“...Нутгийнх нь хэдэн малаа түрийвчиндээ хийсэн төдийгүй энд ч нэлээн малтай ирчихсэн туйлж байхад шилжүүлэг өгчхөөд намайг гадуурхаад байхдаа яадаг юм бэ? гэж зэвүүрхэнэ.” 

“...Цоохор машины буянаар яах ийхийн зуургүй эрдэм шинжилгээний төвийн гадаа буув.” 

“...Ээж нь ч гэсэн магнайных нь үрчлээ тэнийн хоол унд хийж бөндгөнөнө.”

“Хүсээд л байгаа бол халчихвал яасан юм бэ?” гэсэн хорхой дахиад л дотрыг нь загатнууллаа.

“...Ямархуу аянга цахилгаан буух гэж байгааг Тоодгор гадарлаж бушуухан л төмөр шүүгээгээ ухаж гарлаа.” 

 “...Хүн болгон л тэгж бамбай барьдаг юм.” 

“...Өглөөний наран мандаж алтан туяа нь дөрвөн давхар өөд авирсаар цонхоор шагайхуй тэр бээр өвдөж эхэллээ.” 

“...Тэмүүлэн хөдөөлүүлэх ёслолоос хойш ширээний ард шовойсон мануухай шиг л амьтан боллоо.”